Przeglądając tę stronę przed emisją napotkałem na ocenę 4.5. Nie wiedziałem jak to interpretowac, gdyż zarówno reżyser, jak i obsada aktorska prezentowały się wyjątkowo atrakcyjnie. Przypuszczałem, że nominał tej noty musi byc jakimś przypadkiem.
Już po zapoznaniu się z tym dziełem stwierdzam, że moje przypuszczenia się potwierdziły. Nie jestem obiektywnym obserwatorem, gdyż stare amerykańskie filmy kocham od dawna, lecz z całym szacunkiem dla poprzednich oceniających powiem "chyba was pogięło". "Tytoń", miło iż mało znany zupełnie nie ustępuje jakościowo takim filmom jak "Miec i nie miec", "Wyspa Koralowa" itp itd. Mamy tu do czynienia z dramatem psychologicznym, opisującym losy niejakiego Royala-początkowo zwykłego człowieka, później magnata i tyrana. W dziele tym występuje wiele postaci, lecz tylko jedna przez cały czas jest bohaterem pozytywnym. Reszta zmienia się na oczach widza, przechodzi wewnętrzną metamorfozę, skądinąd świetnie ukazaną. Także kolejne losy bohaterów komplikują się, by w scenie końcowej osiągnąc oczekiwany, wcale nie szczęśliwy cel. Liczbą gorzkich słów wypowiedzianych przez różnych bohaterów można by obdarowac co najmniej kilka kolejnych obrazów. Łzy same cisnęły się do oczu. Gra aktorów dokumentnie zapiera dech w piersi.

Co mogę zarzucic filmowi to zbyt szybką próbę przechodzenia z jednego wątku na kolejne. Sądzę, że gdyby zamiast 2 godzin "Tytoń" trwał 4, mielibyśmy jeden z najlepszych filmów w historii kina.
Gorąco polecam.
9/10