(wtedy jeszcze tak to trio się nie nazywało) - oprócz płyty "Enigmatic" z najlepszymi jazzmanami Bartkowskim, Namysłowskim i Urbaniakiem ta płyta z SBB pt. "Marionetki" była najdoskonalszą, odkrywczą, na poziomie światowym w dorobku Niemena (jej anglojęzyczną wersję wydał zresztą CBS). Kiedy tylko słyszę fragment tamtego brzmienia (usłyszałem przed chwilą w filmie, poznałem tylko ze słyszenia), zaraz ciarki przechodzą mnie po plecach.

Z dzisiejszego punktu widzenia byłoby karkołomnym ilustrować komediowy film tak odjechaną muzyką, ale tylko pozornie, bo kto zna tę płytę, na której jest dwuznaczny wiersz Iwaszkiewicza "Piosenka dla zmarłej" a jednocześnie farsowy "Ptaszek" Pawlikowskiej-Jasnorzewskiej, to zrozumie, że wybór jest trafny. Zawsze miałem wrażenie, że ta doskonała płyta puszcza do mnie - z każdego niemal utworu, nawet rockowo awangardowego - perskie oko.